Kim jest Anatolij Zwirzyński?

Na wizerunkach nowych bohaterów dostrzega gromadzące się muchy. We wnętrzu egipskiej piramidy odnajduje powagę małpy i metafizyczną erotykę. Ironizuje na temat terroryzmu wpisanego we współczesną sztukę, popularną ikonografię i obyczaje. Swobodnie zmienia konwencje malarskie, ale nie opuszcza go zmysł groteski i żartu, który traktuje całkiem poważnie. Nie szuka mozolnie paradoksów kultury, bo po prostu widzi je na każdym kroku. Mieszka na „galicyjskiej” Ukrainie w niewielkim mieście Iwano-Frankiwsk (dawniej Stanisławów), które czemuś upodobało sobie jako miejsce życia i pracy spore grono malarzy i pisarzy ukraińskich.

Skąd się wzięła „Oligarchia anarchii”?

Z dwóch żywiołów przenikających dzisiejszą Ukrainę. Gdzie nie sięga chora oligarchia tam,  kwitnie zdrowa anarchia. Rzeczywistość ukraińska jest jednak tak złożona, że to, co zdrowe,  żywi się chorobą, a symptomy chorobowe wyglądają  niekiedy tak kwitnąco. Wystawa Zwirzyńskiego jest oligarchiczną kompozycją prac z  czterech cyklów artysty, poszukujących anarchistycznego fermentu na bazie znanych konwencji artystycznych. Jest kolejnym elementem projektu „Łagodny terroryzm”, który Zwirzyński rozpoczął w 1996 roku, będąc kuratorem ekspozycji ukraińskiej na V Międzynarodowym Biennale „Wschodnia Europa: Spatia Nova” w Sankt-Petersburgu.

Anatolij Zwierzyński jest wraz Rościsławem Koterlinem autorem projektu „Global Money”, postulującego wprowadzenie do globalnego użytku pieniędzy ujawniających (swoim wyglądem i nazwą) nagą prawdę o środach płatniczych. Projekt dostępny jest na www.best.if.ue, prezentowany był też w nr 2(74)2006 „Obiegu”.

Zwirzyński i Koterlin współpracują również przy tworzeniu czasopisma artystycznego „Kiniec Kińcem” („Koniec końcem”), który ukazuje się raz w roku (od 1998).

Antolij Zwirzyński (ur. 1966) przybywa obecnie w Polsce w ramach programu stypendialnego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Gaude Polonia”, realizowanego przez Narodowe Centrum Kultury w Warszawie. 

Wystawa  „Oligarchia anarchii” prezentuje prace z cyklów: „Łagodny terroryzm” (1996), „Nowi bohaterowie” (1998), „Krótka historia sztuki” (1999), „Globar Money” (2004-6).

Grzegorz Borkowski