Granice między rzeczywistością  a rzeczywistością wirtualną, sztuczną są oczywiście płynne. Ta rzeczywistość nie istnieje. Istnieją tylko obrazy, wrażenia, odczucia docierające za pośrednictwem zmysłów do mózgu, bodźce, które w trakcie trwającej miliony lat adaptacji zmysłów zostały przefiltrowane i przepuszczone przez raster, a w końcu zinterpretowane przez naszą świadomość jako „obiektywna rzeczywistość”.

       Realizując niespełnione marzenie jeszcze lepszego życia; w ramionach „wolności”, w globalnej, medialnej już świadomości; na ile widzimy siebie?
Pochłania nas masowość wyborów – „własnych” wyborów, gdzie kolejna podprogowa klatka czyni z nas cyfrę w jakiejś statystyce.

       David Bannet zauważa, że wszelkie wytwórnie wyobraźni oferują nam „gruntowną niepewność co do materialnego i społecznego świata, jaki zamieszkujemy, i co do sposobów politycznego w nim działania...”

Jest dla nas problemem odbiór wszędobylskich, agresywnych środków masowego przekazu. Dzięki naszym osobistym doświadczeniom, jak również chęci konsumpcyjnego wyboru jesteśmy z łatwością informowani o braku determinacji, „...rozmiękczeniu świata w którym wszystko stać się może i wszystko robić można, choć niczego zrobić nie można raz na zawsze, i w którym wszystko, co się dzieje, zdarza się bez zapowiedzi, by po jakimś czasie bez uprzedzenia przepaść na nowo...”

Dawid Szafrański - "ZPT - Zajęcia Praktyczno - Techniczne"

Wstecz