Mrozowska20

galeria działań

16.10 - 04.12.2020r.


„Pocztówka z Zacisza”, 2018, akryl, płótno, 100 x 100 cm	"Ulica Mleczna", 2019, akryl, płótno, 130 x 120 cm

"Obiekt zamknięty", 2017, akryl, płótno, 150 x 100 cm	"Dom na wygnance II", 2019, akryl, płótno, 160 x 120 cm

"Rysunek na plamie", 2019, akryl, płótno, wym. 70 x100 cm


Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski

	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski

Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski

Otwarcie wystawy Fot. Paweł Gutowski	Otwarcie wystawy Fot. Jan Pieniążek	Otwarcie wystawy Fot Piotr Kaczyński

Otwarcie wystawy Fot Piotr Kaczyński	Otwarcie wystawy Fot. Jan Pieniążek	Fragment wystawy Fot. Paweł Gutowski

	Otwarcie wystawy Fot. Jan Pieniążek	Otwarcie wystawy Fot. Jan Pieniążek

   Sposób, w jaki wyraziście rysunkowe obrazowanie pojawia się w malarstwie Joanny Mrozowskiej, jest najbardziej charakterystycznym walorem jej twórczości, tworzy jej specyfikę, szczególnie, że artystka posługuje się bardzo różnymi rodzajami
rysunku i nadaje im różne znaczenia.

   Nakreślone farbą na jej obrazach rysunki mogą sprawiać wrażenie szkicowych, bo mają w sobie sugestywną prostotę obrazowania: tworzy je zwykle kilka zdecydowanie poprowadzonych linii tylko nieznacznie różniących się grubością. Jednak w
tej prostocie dostrzec można na tyle syntetyczne ujęcie przedstawionego motywu, że niejednokrotnie mamy do czynienia właściwie ze zwięzłymi znakami, niemal piktogramami (przedstawieniami pojęć) a czasem są one wręcz ideogramami
(przedstawieniami idei, jako sposobów rozumienia pojęć). Rozległe, najczęściej jednolite, powierzchnie barwne na obrazach wzmacniają przez kontrast wymowę rysunków.

   Rysunkowe obrazowanie w malarstwie Joanny Mrozowskiej objawia się w na tyle zróżnicowanych postaciach, że jej obrazy można wyobrazić sobie jako tworzące łącznie rodzaj szerokiego spektrum rozpiętego między dwoma biegunami:
dwiema postawami poznawczymi i odpowiadającymi im dwiema malarskimi strategiami.

   W jednych obrazach dominuje to, co określiłbym jako „spostrzeżenia wizualne (wzrokowe)” w odróżnieniu od tych, w których zdecydowanie bardziej dominują „spostrzeżenia mentalne (pojęciowe)”. I właśnie spotkanie (i przenikanie się) tych
dwóch wątków jest zasadą organizującą pokaz w Galerii Działań. Nie znaczy to, że obrazy na wystawie ułożone zostały w spektrum uporządkowane od jednego bieguna do drugiego, bowiem nie zamierzaliśmy przedstawiać na niej suchego wykładu
o typologii tego malarstwa, lecz umożliwić oglądającym osobom wyobrażenie sobie tego spektrum, a właśnie ono jest z pewnością wyjątkowo nośnym i najbardziej zasadniczym (choć przecież nie jedynym) atutem twórczości Joanny Mrozowskiej.

   Pocztówka z Zacisza najbliższa jest chyba „spostrzeżeniom wizualnym”, a Rysunek na plamie – „spostrzeżeniom mentalnym”. Natomiast obraz Obiekt zamknięty wydaje się być dokładnie na granicy tych dwóch wątków czy strategii, należy jakby
do ich obydwu; pokrywające całą powierzchnię obrazu ukośne krzyżujące się kreski to zarówno pojęciowy znak zamknięcia, jak i niemal realistyczny rysunek z natury ukazujący siatkę ogrodzenia. Inaczej spotkanie wspomnianych dwóch wątków
zrealizowane jest w Domu na Wygnance II, w którym współistnieją dwa rodzaje malarskiej przestrzeni: czysta i logiczna forma w przestrzeni pojęciowej zdaje się niemal drwić z bieda-formy domu przedstawionego w przestrzeni bazującej na spostrzeżeniu
wzrokowym.

   Prezentowany wybór obrazów (z lat 2014 – 2019) pozwala dostrzec istotną część zakresu spektrum, w jakim porusza się artystka. Zwróćmy przy tym uwagę, że obrazy wykorzystujące przede wszystkim „spostrzeżenia wizualne” też mają w sobie
wyraźny rys redukcyjnego malarstwa, korzystają ze zwięzłości, lapidarności języka plakatu tak, by przedstawione motywy zyskały rangę metafory (czy może raczej metonimii), zachowując jednakże wiele cech wizerunków konkretów, bycia zapisami realiów.
   W wątku bardziej abstrakcyjnym dostrzegam operowanie prostymi znakami zmierzającymi do uchwycenia tego, co jest najbardziej prostą wizualnie ideą domu. Dochodzi tu do głosu, jak sądzę, wieloletnie doświadczenie zamieszkiwania artystki
w warszawskiej dzielnicy Zacisze, dzielnicy małych (i mało efektownych) jednorodzinnych budynków. Domy na Zaciszu to często po prostu „komórki” (taki tytuł nosi jeden z obrazów na wystawie) – trywialne (ale wolnostojące) pojemniki do mieszkania,
a jednak właśnie w ich formie artystka dostrzegła wciąż najbardziej rozpoznawalny znak domu, choć zapewne dla większości mieszkańców miast wyobrażenie domu to dziś po prostu ileś metrów powierzchni w bloku.

   Prezentowany na wystawie zestaw obrazów umożliwia zobaczenie, jak od przedstawiania realnych obiektów-domów uwaga artystki przechodzi do znaków pojęć bardziej abstrakcyjnych, ale równie dobrze ten proces możemy widzieć w odwrotnym
kierunku: od abstrakcyjnych form domów do tych realnych. Jedyny obraz na wystawie nie przywołujący formy domu to Biały konwój, jest on jednak ważny, bo pokazuje, na przykładzie innego motywu, tę charakterystyczną dla artystki umiejętność
zespolenia spostrzeżenia wizualnego ze spostrzeżeniem pojęciowym. A jednocześnie taki konwój, trochę jak ze snu, nietrudno wyobrazić sobie jako cyklicznie powracający element otoczenia dzielnicy Zacisze.

   Formy i wykorzystane motywy w obydwu wymienionych malarskich wątkach są tak mocno zakorzenione w doświadczeniu wizualnym wynikającym z wieloletniego przybywania w tej części Warszawy, że zdecydowaliśmy się wystawę
zatytułować „Pocztówki” z Zacisza. Sugerujemy w ten sposób, by i na te bardziej abstrakcyjne obrazy spojrzeć jak na widoki (już nie wzrokowe lecz myślowe) tej specyficznej przestrzeni urbanistycznej.
Ciekawe, że domy na obrazach Mrozowskiej przedstawione są jako obiekty, które zarówno zapewniają pewne minimum bezpieczeństwa, jak i stanowią rodzaj zamknięcia-pułapki. Ten aspekt stał się dla nas szczególnie aktualny w czasie pandemii.

Grzegorz Borkowski
kurator wystawy

Joanna Mrozowska (ur. w 1976 roku w Warszawie) studiowała na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie; dyplom z malarstwa za pracę Miasto obroniła w 2004 roku w pracowni prof. Mariana Czapli,
zaś aneks z malarstwa ściennego w pracowni prof. Edwarda Tarkowskiego; po studiach doktoranckich, rozpoczętych w 2015 roku, otrzymała tytuł doktora na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w 2019 roku.

Joanna Mrozowska - "Pocztówki" z Zacisza, malarstwo

Wstecz