„Projekcja”

Drobne lub kształtne, ciemnowłose lub rude, piegowate, długowłose, młode, urocze… Przyciągają wzrok na ulicy, w bibliotece, parku, galerii handlowej. „Jest tak wiele kobiet, że aż kręci mi się w głowie” – głosi tekst znanej piosenki.
Zapoznanie z osobą w celu matrymonialnym, w przypadku kulturalnej osoby, musi przebiegać według ustalonych konwenansów. Wyrażenie bezinteresownej afirmacji dla powierzchownych cech urody, poprzez zaczepienie na ulicy, z pewnością nie należy do poważnych czynności. Z drugiej strony kultura oparta na kulcie młodości nieustannie podsyca pragnienie posiadania młodego i seksownego partnera. Kreuje kanon piękna i każe go pożądać. I to najlepiej natychmiast. Wytwarza złudne przekonanie, że jest on w zasięgu ręki. Sekundowe uczucie zachwytu nad miniętą na ulicy atrakcyjną dziewczyną łatwo zamienia się w pożądanie i rodzi frustrację. Wszak to jedynie „oblizanie się” smakiem. Pożądany obraz jednak jest nieprawdziwy, wyidealizowany. Projekcja ideału, który został „wszczepiony”, jako nasze pragnienie.

Aneks dyplomu w Pracowni Sztuki w Przestrzeni Publicznej pod kierunkiem prof. M. Duchowskiego. ASP Warszawa