galeria działań


23.10.1998

 

Monsieur Butterfly

Teoria burzliwości i efekt motyla, i moja nieśmiałość w ujawnianiu szalonych podejrzeń.

„Niepoczytalność i niepowtarzalność” i „Kompromitacja sztuki i sztuka kompromitacji”, pisane
przed trzydziestoma laty, to jedyne teksty ujawnione, tyczące moich metod tropienia sztuki.

Naukowcy apelują o więcej wyobraźni w ujawnianiu tajemnic wszechświata.
A więc może
alians z artystami?

Teorię burzliwości, która liczbą zwolenników przebija teorię chaosu, stworzyli naukowcy.
Gdy zastanawiałem się nad tym, czy moja wyobraźnia jest wyjątkowa i może documować jako jeszcze
jeden moduł do tej konstrukcji, dotknęła mnie „powtarzalna niepowtarzalność”.

Trzydzieści sześć głuchych telefonów w ciągu jednego dnia. Pół roku takiego nękania, w nocy
dzwonki do furtki, wreszcie policja mająca mnie chronić przed szaleńcem.

Obcy mi człowiek wykrzykuje pod adresem dziewczyny, która go rzuciła, i jej rodziców ohydne
inwektywy i groźby. Dziewczyna mieszka z rodzicami na tej samej ulicy co ja. Wiem już o
nim dużo. Nagrywam i przesłuchuję jego wypowiedzi. Nienawiść do prześladowcy zamienia
się we współczucie. Straszliwie samotny człowiek. Mści się na mnie – za swoje zranione „ja”.

Gdy siedząc przed domem przesłuchuję n-ty raz jego monologi, na kolanie moim siada motyl.
Butterfly! Monsiuer Butterfly! – wykrzykuję. Podnoszę z radością ręce, czuję jak przebijają się
przez powietrze i sterczą jak dwie anteny wymierzone w kosmos. Motyl jeszcze siedzi na kolanie
i delikatnie porusza skrzydłami. Gdy opuściwszy ręce obserwuję zapełniające się krwią żyły,
pod jedną z nich migają mi fragmenty tekstu. „Tajfun sieje spustoszenie… zginęło już…”

Nie wiem, kiedy odleciał motyl.

Włodzimierz Borowski


Wstecz


cisza sztuki

bliskość

peryferie