galeria działań
| 10.06 - 31.07.2020r | ||
| |
|
|
|
 |
 |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
|
|
| Dyfuzje czasu II Tematem wystawy są zastanawiające i nieoczywiste relacje między sztuką lat 70. (XX wieku) a sztuką dzisiejszą oraz różne rodzaje dialogów w sztuce między czasem przeszłym i teraźniejszym. Dyfuzja to z jednej strony termin z dziedziny fizyki, określający spontaniczne i niekontrolowane przenikanie cząstek materii między dwoma (lub więcej) ośrodkami, a jednocześnie termin ten obecnie jest też stosowany do zjawisk przenikania informacji i innowacji w sferze społecznej. Odniesienie dyfuzji do zagadnień czasu jest oczywiście metaforą, sądzimy jednak, że może być ona użyteczna do uchwycenia związków między sztuką powstającą obecnie a sztuką z nieodległej przeszłości. Dyfuzje czasu nie są wyrazem jakiegoś rodzaju nostalgii (jako tęsknoty za powrotem do czegoś, co było), bo chodzi tu o to, żeby właśnie w czasie obecnym znalazły się elementy z przeszłości, by stały się nie tylko odzyskanym zasobem, lecz zyskały współczesną wibrację, która pozwoli im być czymś dla teraźniejszości cenniejszym – impulsem! Dzięki temu mogą stać się aktywne. Dyfuzje czasu rozszczelniają emocjonalne granice między tym, co było i tym, co jest teraz. Sztuka z lat 70. reprezentowana jest na wystawie przez prace Marzenny Kosińskiej (zegar, 1977, wersja fotograficzna), Pawła Kwieka (Video i oddech, 1978), Fredo Ojdy (Tworzenie czasu, 1974), Leszka Przyjemskiego (Pokazy prywatne, 1973) i Zbigniewa Warpechowskiego (Dialog ze śmiercią, 1976), natomiast sztukę aktualnego czasu przedstawiają prace Ewy Bloom-Kwiatkowskiej (Gdziekolwiek jesteś Claire B, 2016), Angeliki Fojtuch, (3kropki Hieronima Boscha, 2007, 2019), Zofii Kuligowskiej (Sztorm, 2018), Natalii Lisovej (Przedmiot, 2018, Oddech, 2018) oraz film zrealizowany przez Pawła Ziębaczewskiego i Weronikę Borowską (IV Pokaz Synkretyczny „Ofiarowanie Pieca" – Rekonstrukcja, 2019) na podstawie wystąpienia Włodzimierza Borowskiego w 1966 roku na Sympozjum Plastyków i Naukowców w Puławach. Istotne jest, że główną dziedziną twórczości niemal wszystkich tych artystek i artystów są działania performatywne, bowiem pierwsza edycja tej wystawy miała miejsce w ramach festiwalu INTERAKCJE w Piotrkowie Trybunalskim w ubiegłym roku. |
Dyfuzje czasu II
Włodzimierz Borowski (oraz Paweł Ziębaczewski i Weronika Borowska),
Ewa Bloom - Kwiatkowska, Angelika Fojtuch, Marzenna Kosińska, Zofia Kuligowska,
Paweł Kwiek, Natalia Lisova, Fredo Ojda, Leszek Przyjemski, Zbigniew Warpechowski
kurator: Grzegorz Borkowski
Foto:materiały prasowe galerii działań